×

18 maja 2013 – Acta Medicorum Polonorum R.3/2013

Acta
Medicorum
Polonorum
 
R. 3/2013
Rocznik poświęcony biografistyce lekarskiej, redagowany przez
Katedrę i Zakład Historii Nauk Medycznych Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego
w Poznaniu
 
Patronat: Polskie Towarzystwo Lekarskie
 
Współpraca: Wielkopolska Okręgowa Izba Lekarska
 
ISSN 2083-0343
amp-2-2012-oklad
Uprzejmie informujemy wszystkich zainteresowanych, że ukazał się kolejny numer Acta Medicorum Polonorum R.3/2013
 
Czasopismo można zakupić m.in. na stronie księgarni internetowej:

www.czytam.pl

 
Wszystkie osoby zainteresowane tym przedsięwzięciem mogą uzyskać bliższe informacje kontaktując się z redakcją:

 

Acta Medicorum Polonorum
Katedra i Zakład Historii Nauk Medycznych
Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
Centrum Kongresowo-Dydaktyczne
ul. Przybyszewskiego 37A, 60-365 Poznań
tel. 61 8547241/2; fax 61 8547242

 

actamedicorumpolonorum@gmail.com

Zamieszczona na okładce fotografia przedstawia uroczyste odsłonięcie pomnika Józefa Dietla (1804-1878) w 1938 r. w Krakowie, unaoczniając, że żywa pamięć po tym znakomitym klinicyście trwała jeszcze dziesiątki lat po jego śmierci. Życie i osiągnięcia Józefa Dietla fascynują nadal. Na łamach czasopism polsko-, niemiecko- i anglojęzycznych oraz w Internecie nadal ukazują się artykuły poświęcone Dietlowi, chociaż nie zawsze eksponujące jego polskość. W niektórych obcojęzycznych edycjach Wikipedii nawet zamieszczono informacje, że Dietl był Austriakiem, co wynika zapewne z faktu, że szereg lat pracował w Wiedniu, a najważniejsze jego prace naukowe zostały opublikowane w języku niemieckim. Z tej perspektywy zauważalny jest brak polskich przekładów niektórych ważnych prac Dietla, opublikowanych w języku niemieckim. Z tych względów w tym numerze „Acta Medicorum Polonorum” zamieszczony jest przekład artykułu znanego jako manifest nowej szkoły wiedeńskiej, czyli „Praktische Wahrnemungen…”, napisanego przez ponad czterdziestoletniego Dietla, a więc doświadczonego lekarza dobrze znającego granice medycyny. Szczepan Cofta opatrzył „Praktyczne wskazania…” komentarzem współczesnego lekarza-humanisty.

Tekstem źródłowym jest też rozprawa doktorska Seweryna Gałęzowskiego (1801-1878), w późniejszych latach życia zdolnego chirurga, któremu wydarzenia polityczne uniemożliwiły karierę naukową w Wilnie. Problem ospy na przełomie XVIII i XIX w., a więc zasadniczy wątek tej rozprawy, naświetliła Katarzyna Pękacka-Falkowska.

Wszystkie artykuły biograficzne, zamieszczone według chronologii życia ich bohaterów, przedstawiają lekarzy wojskowych, których zawirowania historii zmusiły do trudnych wyborów życiowych. Hermann Hinterstoiser (1861-1932) był lekarzem austriackim praktykującym w Cieszynie w okresie zaborów, który pozostał w tym mieście po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, z oddaniem służąc miejscowej ludności. To właśnie przedstawiona przez Joannę Lusek postać Hinterstoisera sprawiła, że pierwotne założenia „Acta Medicorum Polonorum” zostały zweryfikowane i rozszerzone o biografie lekarzy obcokrajowców pracujących na ziemiach polskich i często w pełni zasymilowanych.

Wiadomości o Stanisławie Bobiatyńskim (1886-?), lekarzu dowodzącym Pułkiem Strzelców Wileńskich są niepełne; być może Czytelnicy dysponują wiedzą pozwalającą uzupełnić jego biografię. Dramatycznie ułożyło się życie Szczepana Wacka (1895-1980), ofiary aparatu bezpieczeństwa w komunistycznej Polsce, o którym napisała Maria Ciesielska. Biografie dwóch lekarzy przemyskich, zmuszonych po II wojnie światowej do emigracji do Anglii, a więc Mariana Gorzeńskiego (1906-2001) i Szczepana Kreicarka (1901-1963), zostały przygotowane przez Zenona Andrzejewskiego w oparciu o cenne i w części mało dostępne źródła archiwalne.

Anita Magowska