To niemożliwe. Nie ograniczajmy Absolutu w kwestii tworzenia.­ Jakie to fascynujące, że każdy osobnik inny. Rozmaitość. Siedzą lekarze, nauczyciele, psycholodzy, pedagodzy, segregują, liczą ilu na stu, a kiedy dwóch na dziesięć tysięcy. Częstotliwości fizyczne, psychiczne widoczne na pierwszy rzut oka albo zakamuflowane.

Siedzą poeci, siedzą, wysiadują wiersze. Próbują zrozumieć schizo-świat, który jednym nie przypomina bajecznej krainy czarów,­ dla innych jest rajem. Jedni akceptują otaczającą rzeczywistość, inni reagują na nią alergicznie, jeszcze inni marzą.

Podmiot liryczny Karoliny Kujawy należy do tych marzycieli. (…)

Autorka doskonale rozróżnia prawdę i fałsz w uczuciach, których pozbawiony jest czas. On ma za to inne zdolności. Potrafi gasić, niszczyć, wyciszać, gładzić, odkładać w niebyt przepadłe marzenia.

Jolanta Szwarc (fragment posłowia)