Po dwóch tomikach poetyckich dr farmacji Marii Ellnain-Wojtaszek z Katedry Farmakognozji AM w Poznaniu: „Przemyślenia z szuflady” i „Jak ulotna mgła” (2002 r. i 2004 r.), do rąk czytelników trafia trzeci „Zmienność czasu”.

Wiersze są korzyścią nad wyraz ważną. Poezja zachwyca faktem istnienia i cudownością przedstawianego świata. Przez zwierciadło tekstu ujawnia się osobowość Autorki. Widać szlachetnego człowieka, który patrzy na otoczenie życzliwymi i mądrymi oczami… Autorka zwraca uwagę na potrzebę posiadania kogoś kochanego, na uczucia, które trwale wpisują się w serce i pamięć. Szkoda tylko, że mija młodość, ale pojawiający się „czas siwego włosa” pozostaje pełen pięknych, barwnych wspomnień…. Wiersze o jesieni pochłaniają czytelnika bez reszty. Atrakcyjność tej poezji odzwierciedla miłość do przyrody. Jak dobrze w Bogu widzieć mądrość, miłość i dobroć. Autorka dostrzega też piękno serc ludzkich, jaśniejących „niczym świątynie” obecnością Boga. Obserwuje świat przez pryzmat Jego sprawczej wszechmocy i poszukuje w sercu człowieka miejsca dla bliźniego. Wiersz „W sobotni wieczór” poświecony Janowi Pawłowi II wyraża żal, nie tylko Polaków, po ogromnej stracie. Tego czytelnik dowiaduje się z drugiej części tomiku „Tobie Panie”. Jakichkolwiek użyto by słów, nie oddadzą one w pełni wartości poezji, bogactwa przeżyć, myśli, nastrojów i spostrzeżeń. Tomik „Zmienność czasu” dr Marii Ellnain-Wojtaszek, podobnie jak dwa poprzednie to egzotyczny kwiat na tle dzisiejszej rzeczywistości.

Janina Żywiczka